Koninginnedag 2013 was fucking moeilijk.... Jacob was altijd al een koninginnedagfanaat, 's ochtends oranje tshirt aan, de vlag ophangen, oranje tompoucen halen, even naar de koningin kijken op tv en later op de dag de stad in. Met de fiets, want de zon schijnt altijd op koninginnedag al blijft het vaak een tikje fris. Over de vrijmarkt lopen en dan het eerste biertje pakken op de Breedstraat. Daarna uitgebreid drinken en dansen bij Cafe de Stad. En eindigen met een gloeiend gezicht van teveel zon en bier in een fout restaurant. Dat was onze gemiddelde koninginnedag.
Dit jaar hebben we ook tompouces gegeten voor de tv. De troonsafstand gekeken. Toen de koningin dat aankondigde lag Jacob voor de 2e chemo in het ziekenhuis. Naast hem lag een oudere man die jarig was op de verjaardag van Willem Alexander. Hij was opgegeven. Ik weet nog dat ik dacht zou die de eerste Koningsdag nog meemaken. Niet wetende dat Jacob de kroningsdag niet eens zou halen...
Zo bizar zo'n historische dag waar Jacob niet meer bij is. We gaan een nieuw tijdperk tegemoet, slaan paaltjes in de grond, Jacob blijft achter, doet niet meer mee. Wij gaan door. Het voelt verscheurd. Ik kan niet stoppen met huilen in de felle zon op het plein. Ik pak een rose en een oranjebitter, en nog een, en nog een. Ik dans en huil een beetje. Verstopt, snotterig en verdwaasd eindigt de dag in pijn...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten