Sociaal wenselijk

Iedereen leeft zooooo met me mee en ja wat doe ik het toch goed en nee ik moet vooral doen wat ik voel als ik het maar wel doe zoals zij vinden dat ik het moet doen. Volgende week is Jacobs verjaardag...

• Destijds, rond de begrafenis, hebben een aantal mensen gezegd dat ze naar me toe willen komen, eten en drinken meenemen en dat we dan, net als op zijn verjaardag gaan proosten met bubbels. Net als vorig jaar op zijn 50e verjaardag. Gelukkig niks meer van gehoord...
• De koster van de kerk heeft gezegd dat de meeste mensen een grafsteen hebben vóór de verjaardag van de overledene. Ik heb nog niks. Op het graf staan wat afgestorven narcissen. En een gebroken hartje, de enige plant die het wel goed doet, onbewust neergezet op de plek van zijn hart...
• Gisteren zei mijn schoonzus aan de telefoon dat ze gedacht had dat we iets samen zouden gaan doen op Jacobs verjaardag. Ze klonk teleurgesteld....

Maar wat DENKT iedereen in hemelsnaam!!! Dat ik ZIN heb om iets te organiseren of te doen. Dat ik als gastvrouw en weduwe iedereen ontvang, broodmager maar keurig in make up en petit robe noir en dat ik dan verdrietig maar met een glimlach op mijn gezicht ga proosten op Jacob??? FUCK IT! Ik heb godverdomme mijn MAN verloren! Ik wil in mijn bed liggen met de dekens over mijn hoofd en me bezuipen zodat die dag maar zo snel mogelijk voorbij gaat.