Doorgezaagd

Ze vroeg of ze me teveel had doorgezaagd over Jacob afgelopen zaterdag. Dit was mijn antwoord:

"In ons gesprek vond ik het eigenlijk niet eerlijk dat mijn trauma open en bloot op straat ligt en dat iedereen er een mening over mag hebben. En ik moet er maar met iedereen over praten. Hup onder het fileermes, met de billen bloot. Story of my life. En jouw trauma kan je lekker veilig voor jezelf houden. Alleen weggeven wat jij wil. Voelde kwetsbaar en deed pijn.
Ik weet dat je het goed bedoelde, dat je me graag mag en alleen het beste met me voor hebt, maar het kwam best binnen. Ik moet nog leren dat ik er niet altijd met iedereen over hoef te praten en dan ook mijn poot stijf te houden."

ze antwoordde:

"Het spijt me dat ik je een rot gevoel heb gegeven lieverd, dat was niet mijn bedoeling.
Ik begreep pas te laat dat je het er misschien helemaal niet over wilde hebben, i'm so sorry.
En ik heb helemaal geen mening of oordeel over jou verdriet, ik vind het gewoon zo klote voor je, en ik zou willen dat ik iets voor je kon doen.
Het is niet dat ik het lekker veilig voor mijzelf wilde houden, het voelde ongepast om je lastig te vallen met mijn shit terwijl jij er zelf midden in zit, vandaar dat ik er wat schimmig over deed. Ik deelde het met je om iets van mijn kwetsbare kant te laten zien opdat je je misschien minder alleen voelde staan.Het voelt ook vreemd om je niet te vragen naar hoe het met je gaat, het voelt dan alsof ik je verdriet negeer ofzo.
Nogmaals excuses en ik snap dat het kwetsbaar en niet prettig voelt."